***Το κρασί (ή οίνος) είναι οινοπνευματώδες ποτό, προϊόν της ζύμωσης των σταφυλιών ή του χυμού τους (μούστος).
Ποτά παρεμφερή του κρασιού παράγονται επίσης από άλλα φρούτα ή άνθη ή σπόρους, αλλά η λέξη κρασί από μόνη της σημαίνει πάντα κρασί από σταφύλια.
Κείμενο:Δ.Κ.Σπυριδάκη
Ιστορικά στοιχεία για το κρασί και την οινοποίηση!
Στα πολύ βασικά,μην σας ρωτήσει κάποιος και δεν ξέρετε!!
Η οινοποίηση είναι πιθανόν να ξεκίνησε μεταξύ 5.000 και 7.000 π.Χ από την περιοχή νότια του Καυκάσου, την σημερινή Γεωργία. Στην πορεία των χρόνων, διάφοροι πληθυσμοί άγριων αμπέλων, μετακινήθηκαν προς θερμότερες ζώνες μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θάλασσας και Μεσοποταμίας, ‘οπου και γεννήθηκε το είδος Άμπελος η οινοφόρος (λατ. Vitis vinifera). Εικασίες μάλιστα λένε πως, οι ρίζες της αμπελουργίας ξεκινούν να πρωτοστατούν οι αρχαίοι Πέρσες και οι Ασσύριοι , με σκοπό την μόνιμη εγκατάσταση τους (αγροτική επανάσταση) στις περιοχές αυτές για την καλλιέργεια της αμπέλου. Μεταγενέστερα τις γνώσεις της αμπελουργίας και της οινοποιίας μεταφέρονται στους Αιγύπτιους, στην Μικρά Ασία αλλά και στον Ελλαδικό χώρο.
Γιατί ,όλα δεν ξεκινούν στον Ελλαδικό χώρο??
Ο Διόνυσος παίζει λύρα και περιβάλλεται από δύο Σειληνούς, που κρατούν κρόταλα και βλαστούς αμπέλου . Ερυθρόμορφη κύλικα του 480 π.Χ. από τον Βρύγο.
Το κρασί στον Ελλαδικό χώρο
Ε, δεν γίνεται να μην αναφέρω τον Διόνυσο, γιο του Διός και της Σεμέλης, γνωστός σε όλους θεό του κρασιού και του γλεντιού.Κατά τον Ευριπίδη “Ο Διόνυσος είναι θεός του γλεντιού, βασιλεύει στα μυσταγωγικά συμπόσια ανάμεσα σε λουλουδένια στέφανα, ζωηρεύοντας τους χαρούμενους χορούς στον ήχο της φλογέρας ανάμεσα σε λαμπερές κορασίδες….
Καθώς διαβάζω για αυτό το θέμα, δεν μπορώ να παραλείψω την μεγάλη Αθηναϊκή γιορτή (aka) Μεγάλα Διονύσια, γύρω στον 6ο αιώνα π.Χ όπου για 4-5 μέρες γλεντούσαν ολημερίς και οληνυχτίς.Γίνονταν ακόμη ολονύκτια ξεφαντώματα με χορούς και τραγούδια με συνοδεία δαδών και μουσικής και…αγώνες διθυράμβου (=είδος ποίησης με διονυσιακό θέμα) και έργων τραγωδίας, σατυρικού δράματος και κωμωδίας.
Ανθεστήρια,Βακχικά μυστήρια και άλλες ακόμη πολλές αρχαίες παγανιστικές τελετές προν τιμήν του Θεού,παρατηρείς, πως διαδόθηκαν ευρέως και ρίζωσαν στις κοινωνίες που αναπτύχθηκαν με την επιρροή του να βρίσκεται στην κουλτούρα και στον πολιτισμό του λαού μέχρι και σήμερα.
Μεγάλο μούτρο ο Διόνυσος λοιπόν…
Θα μπορούσα να αναλύσω περισσότερο το παρελθόν αλλά ας επικεντρωθούμε στον παλμό της σύγχρονης ιστορίας.Μπακ του δε φιουτσερ λοιπόν μετά απο μία μικρή ιστορική αναδρομή..Τέλη 1970 αρχές 1980. The new era!
Εκεί που έβρισκες μόνο ελαττωματικές ρετσίνες και γλυκά κοκκινέλια,ένα νέο κύμα ανανέωσης προβάλλει.Εκεί που η φράση “Φύτεψε αμπέλι να έχει το εγγόνι” πήρε μορφή – και τα εγγόνια σπούδασαν στα μεγαθήρια σχολεία της Γαλλίας. Γυρνώντας στην Ελλάδα πια, έχοντας δουλέψει στα μεγαλύτερα “σπίτια” και βάφοντας τα χέρια τους με Chateau Margaux αυτή η νέα φουρνιά οινολόγων είναι η αιτία για την νέα οινική επανάσταση. Ανοξείδωτες δεξαμενές, ελεγχόμενες θερμοκρασίες, χημικά εργαστήρια μαζί με τις νέες τεχνικές οινοποίησης και αμπελουργίας, προβλέπεται ένα λαμπρό μέλλον…
Οι άνθρωποι πυλώνες του Ελληνικού κρασιού:
Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα ή αλλιώς η Κυρά των Αμπελιών.
Δρ. Χημικός, αντεπιστέλλον μέλος της Γεωργικής Ακαδημίας της Γαλλίας
Η Κυρία Κουράκου λοπόν.Εάν δεν ήταν εκείνη θα έπλεε σε αντίξοες νομοθετικές συνθήκες η χώρα όσον αναφορά την υπόθεση της Ονομασίας Προέλευσης.
Την δεκαετία του 1970, με δική της εισήγηση, αναγνωρίστηκαν νομοθετικά οι πρώτες γεωγραφικές επωνυμίες καταγωγής και έκαναν την εμφάνισή τους στην αγορά οι πρώτοι ελληνικοί οίνοι “Ονομασίας Προελεύσεως”.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα στο Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και στον O.I.V., Διεθνή Διακυβερνητικό Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου με 45 κράτη μέλη και έδρα το Παρίσι, από το 1960 μέχρι το 1979, και εκλέχτηκε ομόφωνα πρόεδρός του.Ως προϊσταμένη του Ινστιτούτου Οίνου εισηγήθηκε το 1964 τη νομοθετική καθιέρωση και προστασία οίνων ελληνικών περιοχών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την κατηγορία των οίνων με γεωγραφική επωνυμία καταγωγής: των οίνων «Ονομασίας Προέλευσης». Έτσι άρχισε ένα ερευνητικό πρόγραμμα που κάλυψε όλη την Ελλάδα, με συνέπεια να αναδειχθούν ξεχασμένες γηγενείς ποικιλίες αμπέλου και να επεκταθεί η αμπελοκαλλιέργεια σε περιοχές που φημίζονταν για την ποιότητα των κρασιών τους.Μέχρι προσφάτως πολλοί είναι εκείνοι του χώρου που την παίρνουν τηλέφωνο στα δύσκολα για να πάρουν την γνώμη της… Τώρα ξέρεις λοιπόν για αυτά τα περίεργα ταμπελάκια στα κρασιά. (ΠΟΠ,ΠΓΕ)
Ντίνος Στεργίδης ή αλλιώς ο άνθρωπος με τα απίστευτα Public Relation Skills
Διευθυντής Vinetum ΕΠΕ (Εκθέσεις Οινόραμα & Οινοτεχνία, Διονύσια, Πρόγευση Νεμέας, Εκδόσεις)
Η πρώτη νομίζω οινική έκθεση ευρωπαϊκού χαρακτήρα που λαμβάνει χώρα το 1994!
Παραθέτω:
«Η ιδέα της διοργάνωσης των εκθέσεων γεννήθηκε όταν, ερχόμενος στην Ελλάδα, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε μονάχα μία έκθεση, εκείνη των τροφίμων και ποτών, όπου το κρασί εμφανιζόταν ως φτωχός συγγενής. Έχοντας την εμπειρία από τη Γαλλία, αποφάσισα να οργανώσω κάτι διαφορετικό». Θεωρεί ότι το Οινόραμα είναι η μεγαλύτερη βιτρίνα στον κόσμο της οινικής Ελλάδας. «Ήταν η πρώτη εκδήλωση που μάζεψε παραγωγούς κάτω από την ίδια σκεπή. Λειτούργησε κάπως σαν συνασπισμός των οινοποιών αναφέρει ο Κύριος Στεργίδης σε παλαιότερη συνέντευξη του. Ταυτόχρονα, επειδή αποκλείεται να δοκιμάσετε και τα 3.000 κρασιά που θα υπάρχουν, ο καλύτερος τρόπος είναι να βρείτε ένα «θέμα» για την επίσκεψή σας.
Από το να ξεκινήσετε με λευκά κρασιά το πρωί και να περάσετε στα κόκκινα το απόγευμα μέχρι να πιάσετε μια περιοχή (π.χ.,Νεμέα) και να δοκιμάσετε όλα τα κρασιά της, ώστε να μπορέσετε να τα συγκρίνετε. Αν έχετε αδιάβαστα περιοδικά κρασιού στο σπίτι, ρίξτε τους μια ματιά προτού πάτε. Θα σας βοηθήσει πολύ.Συμπληρώνει λίγο μετά.
Και νομίζω η έκθεση αυτή έχει, και θα συνεχίσει να γράφει ιστορία και χιλιόμετρα για τον ελληνικό αμπελώνα.
Μια τριήμερη γιορτή που φέρνει κοντά όλους τους ανθρώπους του κλάδου την ίδια στιγμή στον ίδιο χώρο με ένα κρασί ανά χείρας.
Μεγάλο πλήγμα τολμώ να πω που δεν πραγματοποιήθηκε τις δύο τελευταίες χρονιές λόγω του κορωνοιου.
Ανυπομονούμε όλοι μας για το Οινόραμα 2022 (καλώς έχων των πραγμάτων). .
Και ένα masterclass επίσης από τον Κύριο Στεργίδη για communication skills.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Στέλιος Μπουτάρης, γιος του ιδρυτή Ιωάννη Μπουτάρη, αναλαμβάνει τα ηνία και ανοίγεται προς μεγάλες αγορές του εξωτερικού, ξεκινώντας από την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Αίγυπτο.Οι δυο γιοι του Στέλιου, ο Γιάννης και ο Κωνσταντίνος Μπουτάρης, το 1968 παραλαμβάνουν τη σκυτάλη για να προχωρήσουν ακόμα παραπέρα την οινοποιία. Είναι η χρονιά όπου η οινοποιία Μπουτάρη στρέφεται προς την αμπελοκαλλιέργεια αγοράζοντας τον πρώτο της αμπελώνα στο Γιαννακοχώρι Ημαθίας.
1980 – 1991. Την δεκαετία αυτή η δραστηριότητα της οινοποιίας επεκτείνεται στις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της χώρα. Στη Γουμένισσα, στη Σαντορίνη, στη Νεμέα και στην Κρήτη ιδρύονται τα πρώτα οινοποιεία πολύ κοντά στους ιδιόκτητους αμπελώνες.
Στην Αττική αντίστοιχα τη δεκαετία του 80, ξεκινάει η συνεργασία με την εμβληματική αμπελουργό Ρωξάνη Μάτσα. Το 1997 τα αδέρφια χωρίζουν και ο Γιάννης Μπουτάρης δημιουργεί την Κυρ Γιάννη με δύο οινοποιεία στην Νάουσσα όπου παραγεται η φημισμένη Ράμνιστα και στο Αμύνταιο .
Chateau – Κτήμα Πόρτο Καρράς ή αλλιώς το μεγάλο Chateau της χώρας.
Σε μια έκταση που ξεπερνά τα 4.500 στρέμματα, στη δυτική πλευρά της Σιθωνίας Χαλκιδικής, βρίσκεται ο αμπελώνες του Κτήματος Πόρτο Καρράς όπου μεταξύ άλλων, παράγεται ένα από τα πιο εμβληματικά Ελληνικά κρασιά του ελληνικού αμπελώνα, το Chateau Porto Carras.
Ένα κρασί βασισμένο στα πρότυπα των μεγάλων Bordeaux συμπεριλαμβάνοντας όμως στην σύνθεση του και την Ελληνική ποικιλία Λημνιό. Το Chateau ήταν μια ιδέα που έφερε στην Χαλκιδική ο σύμβουλος του Κτήματος Emile Peynaud, ο «πατέρας» της σύγχρονης οινοποίησης.
Ήταν ένα κρασί που αντιπροσώπευε πολλές καινοτομίες. Νέες ποικιλίες και συνδυασμοί για τα ελληνικά πρότυπα, πρωτόγνωρες καλλιεργητικές τεχνικές, ελεγχόμενη οινοποίηση, ωρίμανση και παλαίωση. Ένα κρασί που το στυλ του ,αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς, προερχόμενο από έναν αμπελώνα πρότυπο που παραμένει ο μεγαλύτερος ενιαίος της Ελλάδας και βιολογικής καλλιέργειας.
To Chateau μέχρι και σήμερα έχει τρομερό αγοραστικό κοινό,κρατώντας την ποιότητα σταθερά υψηλά.Thank me later,σε περίπτωση που δεν το έχετε δοκιμάσει ακόμη.
